Considéré par certains comme le père de la poésie en Tagalog, il est surtout le symbole de la naissance d'un patriotisme philippin opposé à la domination espagnole, par le choix de s'exprimer en tagalog ou par les thèmes anticoloniaux développés dans ses poèmes lyriques.
La ville de sa naissance Bigaa, dans la province de Bulacan, a pris le nom de Balagtas en son honneur et abrite un musée.
Quelques liens pour mieux découvrir sa vie et son oeuvre :
En français :
Article de wikipedia (assez sommaire) : Francisco Balagtas
En anglais :
Projet Gutemberg : Oeuvres de Balagtas
En espagnol :
Oeuvres de Balagtas (notamment Florante et Laura) en version espagnole sur Wikisource
En Tagalog :
Articles de la wikipedia en tagalog : Francisco Baltazar, Florante at Laura
Un petit film réalisé par des élèves philippin sur la vie de Balagtas :
*
Florante at Laura, l'oeuvre maitresse
Un adaptation en théatre d'ombres à voir sur vimeo.com : Florante at Laura : Isang Makabagong Interpretasyon ng Anino
Les premières strophes, malheureusement pas encore de traduction française...
en tagalog : CAY CELIA Cong pag saulang cong basahin sa isip ang nan gacaraang arao n g pag-ibig, may mahahaguilap cayang natititic liban na cay Celiang namugad sa dibdib ? Yaong Celiang laguing pinan gan ganiban baca macalimot sa pag-iibigan ; ang iquinalubog niyaring capalaran sa lubhang malalim na caralitaan. Macaligtaang co cayang di basahin nagdaáng panahón n g suyuan namin ? caniyang pagsintáng guinugol sa aquin at pinuhunan cong pagod at hilahil ? Lumipas ang arao na lubhang matamis at ualáng nátira condi ang pag-ibig, tapat na pag suyong lalagui sa dibdib hanggang sa libin gan bangcay co,i, maidlip. ... |
en espagnol : A CELIA Cuando en el pensamiento torno a leer, de nuestros amores los idos días, ¿habría acaso imagen grabada en él, que no fuera Celia, la que puso nido en mi pecho ?
Aquello, Celia, que solía infundirme pavor que a amor pusieses en olvido, abismó a este infortunado en la honda breña del dolor.
¿Olvidaría, por ventura, de leer los tiempos idos de nuestro cariño, el amor de que me hiciste objeto y mis desvelos y desventuras ?
Pasó el día asaz dulcísimo ; tan sólo quedó amor ; anhelo supremo atenazará mi pecho hasta que en la fosa mi cadáver descanse. ... |